همانطور که همه ما می دانیم ، بسیاری از مردم هنگام سوت زدن میکروفون به طور تصادفی و تقویت صدای مبهم هنگام حضور در کنفرانس ها یا سخنرانی ها ، آشفته شده اند. بنابراین چگونه می توان میکروفن ها را انتخاب کرد و در هنگام ساخت پروژه تقویت صدای اتاق کنفرانس از آنها به طور منطقی استفاده کرد؟ موارد زیر یک به یک تجزیه و تحلیل برای شماست: صدای اتاق کنفرانس معمولاً باید بلند ، روشن و واضح باشد. هنگام تنظیم محل برگزاری ، سخنرانان نمی توانند برای استماع به سایت بروند. بنابراین ، برای دستیابی به یک جلوه صوتی روشن و واضح در هنگام تقویت صدای زنده (بلندی صدا درست است اما تقاضای زوزه نیست) ، در انتخاب و قرارگیری میکروفون ها دانش خاصی وجود دارد.
1. انتخاب میکروفون
از آنجا که میکروفن های مختلف تأثیرات متفاوتی بر منابع مختلف صدا دارند ، لازم است قبل از انتخاب میکروفون ، از مشخصات فنی ، کیفیت عملکرد و موقعیت های مناسب میکروفن درک کاملی داشته باشید. علاوه بر نشانگرهای الکتروآکوستیک مانند حساسیت میکروفون ، تطبیق امپدانس خروجی و امپدانس ورودی میکسر ، مشخصات جهت میکروفون ، ویژگی های پاسخ فرکانس و شکل میکروفون نیز باید در اتاق کنفرانس در نظر گرفته شود. .
تا آنجا که به جهت پذیری مربوط می شود ، شکل ابر کاردیوئید برای وانت صدای دور مناسب است ، شکل کاردیوئید برای بیشتر موقعیت ها مناسب است و میکروفون غیر جهت دار برای وانت گفتار مناسب نیست ، زیرا ساده باعث پژواک می شود. علاوه بر این ، در اتاق کنفرانس ، شما باید یک میکروفون با مشخصات جهت مناسب مطابق با طرح بلندگو انتخاب کنید. برای سیستم تقویت صدا از برنامه ریزی متمرکز یا نیمه متمرکز ، مشخصات جهتی میکروفون باید قلبی یا فوق قلبی باشد. برای سیستم تقویت صدا از برنامه ریزی غیرمتمرکز ، میکروفن های کاردیوئید معمولاً باید انتخاب شوند. زمان طنین سالن خیلی طولانی نیست. همچنین می توانید میکروفن های غیر جهت دار را انتخاب کنید. هنگامی که منبع صدا بسیار نزدیک به میکروفون است ، می توانید از نشانگرهای فنی برای از بین بردن اثر گفتگوی نزدیک میکروفون کاردیوئید نزدیک صحبت کنید.
تا آنجا که به ویژگی های پاسخ فرکانس یک میکروفون مربوط می شود ، میکروفون هایی با هدف استاتیک کمی پایین تر و ویژگی های گذرا خوب اغلب از میکروفون هایی با هدف استاتیک کمی بالاتر و ویژگی های گذرا ضعیف بهتر هستند. دو نفر ، میکروفونی با پاسخ فرکانس یکنواخت و صاف از فرکانس پایین به زیاد از یک باند فرکانسی خاص بهتر است ، زیرا برخی از موارد برجسته نیز می توانند باعث زوزه شوند.
علاوه بر این ، صداهای کسل کننده اغلب با نزدیک بودن میکروفون تشدید می شوند. البته با تصحیح الکترونیکی (در مدار انتقال صدا) می توان آن را جبران کرد. این تاثیری در صدای خیلی پایین ندارد اما محدودیتهایی در حرکت جلو و عقب دارد. فاصله بلندگو و میکروفون باید ثابت باشد ، در غیر این صورت اجزای فرکانس پایین وجود دارد. تغییر ، و نسبت بین صدای مستقیم و صدای طنین انداز (در یک زمینه صوتی "زنده" با حالت صوتی) نیز تغییر خواهد کرد.
میکروفون هایی که تعداد قله های آنها بین 6000 تا 9000 هرتز زیاد است باعث می شود تا لهجه برازنده دندان بیشتر شود. البته می توانید از روش های الکترونیکی نیز برای تصحیح استفاده کنید ، اما باید در ازای مقدار نقطه مرده در بالا هزینه کنید. بنابراین ، معمولاً نیازی به استفاده از میکروفن های با کیفیت بالا در اتاق جلسات نیست ، فقط یک میکروفون با پاسخ صاف است. تا آنجا که به ساختار داخلی میکروفون مربوط می شود ، میکروفن های کویل متحرک معمولاً در گذشته در تقویت صدا در اتاق جلسات استفاده می شوند. در سالهای اخیر ، با بزرگتر شدن و تعریض میزهای کنفرانس ، اکثر آنها اکنون میکروفن های گردن خازنی را انتخاب می کنند. به این ترتیب ، وقتی میز کنفرانس نسبتاً گسترده باشد ، بلندگو به کنار میز رانده نمی شود و هیچ صدایی بلند نمی شود. علاوه بر این ، میکروفن میکروفون خازنی نسبتاً کوچک است ، به همین دلیل صورت بلندگو را نمی پوشاند نیز یکی از دلایل انتخاب است.
به طور خلاصه ، علاوه بر نیازهای خاص ، اتاق های کنفرانس معمولاً استفاده از یک پاسخ فرکانس گسترده ، ویژگی های انتقال پاسخ فرکانس یکنواخت ، میکروفون کاردیوئید غازن کندانسور خازن نرم ، کم تحریف را توصیه می کنند.
2. قرار دادن میکروفون
محل قرارگیری میکروفون در اتاق کنفرانس معمولاً به دو نوع تقسیم دسک تاپ و محل قرارگیری میکروفون تقسیم می شود. هنگام قرار دادن میکروفن روی دسک تاپ ، به زاویه و فاصله بین دهان بلندگو و میکروفون توجه کنید. بهتر است محور میانی میکروفون را با دهان بلندگو هماهنگ کنید. در این زمان ، ویژگی های پاسخ فرکانس خروجی میکروفون بهترین است. هرچه این قسمت به سمت محور مرکزی دورتر شود ، ویژگی های پاسخ فرکانس بدتر ، افت سه برابر شدیدتر و کاهش ولتاژ خروجی میکروفون بیشتر می شود. معمولاً میکروفون کاردیوئید ، زاویه بین دهان و محور میانی در مقیاس 450 است.
هنگام صحبت در اتاق کنفرانس ، برای افزایش وضوح گفتار ، میکروفون باید 20-30 سانتی متر از دهان فاصله داشته باشد. اگر خیلی نزدیک باشد ، به راحتی لهجه های اسپری با فرکانس پایین را نشان می دهد ، که بر وضوح صدا تأثیر می گذارد. اگر خیلی دور باشد ، میکروفون بازتاب زیادی پیدا می کند و صدای Reverberation به راحتی منجر به زوزه می شود. در این لحظه ، اگر میکسر خیلی کم شود ، بلندی صدا تقاضا را برآورده نمی کند ، مخاطب نمی تواند مطالب را به وضوح بشنود و فشار بیش از حد زیاد است و فریاد زدن آن آسان است. بنابراین ، تخمین دقیق فاصله صحبت گوینده هنگام قرار دادن میکروفون بسیار مهم است.
هنگامی که افراد زیادی صحبت می کنند و باید چندین میکروفون قرار داده شود ، فاصله بین میکروفن ها باید بیشتر از 3 برابر فاصله بین منبع صدا و میکروفون باشد (یعنی معیار 3: 1 برآورده شود) تا فاز کاهش یابد هنگام اضافه شدن سیگنالها تداخل ایجاد می شود. پدیده
وقتی شخصی صحبت می کند و برای استفاده از صدا نیاز به استفاده از دو یا چند میکروفون دارد (مانند بیانیه دادن) ، دو یا چند میکروفن باید تا حد ممکن نزدیک باشند و فاصله بین هر میکروفون و منبع صدا (دهان بلندگو) ) باید حفظ شود سعی کنید تا حد امکان صاف باشید تا هنگام افزودن سیگنالها از تداخل فاز جلوگیری کنید. در این لحظه ، به مرحله مشترک میکروفون توجه ویژه داشته باشید. دو میکروفون را مثال بزنید. اگر صدای دو میکروفون به اندازه یکی از میکروفون ها نیست ، بیان می شود که دو میکروفون در مرحله فاز هستند. در این لحظه ، فاز یک میکروفون باید تنظیم شود. به طور کلی ، مشکل در خط میکروفون است. فقط سیم میکروفن را تنظیم کنید. هنگامی که پایه میکروفون قرار می گیرد ، از آنجا که بسیاری از پایه های میکروفن سه پایه هستند ، پس از نصب میکروفون ، مرکز ثقل میکروفن باید بر روی یک پایه مشخص شود. بعلاوه ، میله متحرک میکروفون نصب شده نباید خیلی طولانی کشیده شود تا از میکروفون از مرکز ثقل فراتر رود. براکت خارج از مقیاس قرار می گیرد.
3. تست صدای میکروفون
به دلیل خاصیت اتاق کنفرانس ، در اکثر موارد ، اجازه دادن به بلندگو برای آزمایش صدا برای محل صدا امکان پذیر نیست (به عنوان مثال رهبر صحبت می کند) ، بنابراین فقط میزان صدا را با توجه به میزان صدای فرد عادی تنظیم کنید ، و سعی کنید اولین جمله سخنران وارد شود. میزان صدا متوسط است (اندازه صدا بدون زوزه متوسط است) ، اما باید ظرفیت تهویه کافی وجود داشته باشد. اما اگر میکروفون های زیادی وجود داشته باشد ، تنظیم کننده باید تنظیمات مکرر بین میکسر و میکروفون را انجام دهد ، که بسیار دردسرساز و کم مصرف است.
در اینجا یک ترفند کوچک وجود دارد ، یعنی قرار دادن میکروفون در آینده ، قرار دادن فیدر میکسر همه میکروفون ها در پایین ترین موقعیت ، تنظیم دکمه افزایش در کوچکترین مکان ، و سپس تنظیم تقویت کننده قدرت در موقعیت مناسب برای استفاده معمول ، و میکسر را به عنوان اصلی تنظیم کنید ، خروجی را روی 0dB فشار دهید و سپس fader مربوط به میکروفون را به بالاترین سطح کانال فشار دهید (معمولاً 10-12dB برای میکسر) ، و سپس دکمه افزایش میکروفون را به آرامی تنظیم کنید بر روی میکسر ، و صدا را با دقت کنترل کنید تا زمانی که صدای زوزه کمی را بشنوید ، دستگیره را به عقب 3dB منتقل کنید و سپس فیدر را به 0dB برگردانید. به این ترتیب ، میکروفن می تواند از صدا و بلندی بلندگو اطمینان حاصل کند ، اما باعث زوزه نیز نمی شود. وقتی صدای گوینده کم است ، برای تنظیم حاشیه کافی (13dB) وجود دارد. میکروفون های دیگر را به همین ترتیب دور بیندازید. بعد از این تنظیم ، روشن کردن چند میکروفن با هم باعث زوزه نمی شود.
محصول دیگر ما:
