SDRAM یک چیز نسبتاً طولانی مدت است ، اما وقتی در مورد آن صحبت می کنیم ، قطعاً با DDR اشتباه گرفته نمی شود. SDRAM همانطور که معمولاً می فهمیم SDRAM SDRAM است که اولین نسل SDRAM است در حالیکه DDR1 نسل دوم است ، حتی اکنون. DDR4 استفاده شده در واقع نسل پنجم SDRAM است که باید در اینجا توضیح داده شود. برای نشان دادن تفاوت ، از SDR در مقالات بعدی برای مراجعه به SDR SDRAM استفاده می شود و DDR برای اشاره به DDR SDRAM است.
همانطور که بسیاری از افراد پاسخ داده اند ، تفاوت اساسی آنها تفاوت در عملکرد دوره ای است (که به آن نمونه گیری ساعت نیز گفته می شود) ، که منجر به تفاوت زیادی در طراحی بعدی می شود. SDR یک "حالت انتقال داده واحد" است. ویژگی این حافظه انجام عملیاتی (خواندن یا نوشتن) در لبه در حال افزایش شکل موج در یک چرخه ساعت حافظه است ، در حالی که DDR به برخی از طرح ها و فن آوری های جدید اشاره دارد. در یک چرخه ساعت حافظه ، عملیاتی در لبه صعودی شکل موج انجام می شود و همچنین عملیاتی در لبه در حال سقوط موج مربع انجام می شود ، که معادل آن در یک چرخه ساعت است ، DDR می تواند وظیفه ای را که می تواند انجام دهد در دو چرخه SDR تکمیل شود. بنابراین ، از نظر تئوری ، عملکرد حافظه DDR با همان سرعت بیش از دو برابر حافظه SDR است که می توان آن را به سادگی با 100MHZ DDR = 200MHZ SDR درک کرد.
در مورد چگونگی در نظر گرفتن طول SDR در طراحی ، فکر می کنم این مسئله جالبترین مسئله برای همه باشد. اگرچه کاربرد SDR زیاد نیست ، اما مردم اغلب از ما س askال می کنند. موارد زیر موارد بهتری است. پاسخ مقاله نیز برای همه مرجع است.
وب سایت Ergaozi اظهار داشت: "اگرچه همه آنها حافظه دسترسی تصادفی همزمان پویا نامیده می شوند ، اما در تکنولوژی بسیار متفاوت هستند. Sdram متعلق به رم نسل اول است و ddr-sdram متعلق به رم نسل دوم است. فناوری قبل از دسترسی. ، سرعت انتقال بیش از دو برابر نسل اول است. در طرح ، sdram حتی به طول بالایی احتیاج ندارد که طول آن برابر باشد. "
یک شهروند اینترنتی از Shanshui Jiangnan گفت: "Sdram با یک ساعت مشترک هماهنگ می شود. نیازی نیست طول سیگنال های داده و ساعت برابر باشند ، اما طولانی ترین نیاز وجود دارد ، بنابراین سیم کشی باید تا حد ممکن کوتاه باشد."
برخی دیگر از شهروندان اینترنتی نیز هستند که نظریات مشابهی دارند. ما با این گفته موافق هستیم. به طور معمول ، اگر فرکانس SDR زیر 100 مگاهرتز باشد ، دامنه طول برابر می تواند بیشتر باشد. به طور نسبی ، نیازی به کنترل عمدی آن ندارید و اگر فرکانس بیش از 100 مگاهرتز باشد ، توجه ویژه ای به طراحی PCB باید شود. طول ایزومتریک را می توان از طریق یک شبیه سازی دقیق زمان محاسبه کرد. قاعده کلی ما این است که تا حد ممکن طول تمام سیگنال ها را کنترل کنیم. بهتر است در شرایط کنترل شده طول بیش از 3 اینچ نباشد. . این در مقاله قبلی آقای گائو در مورد طراحی زمان بندی ذکر شده است ، بنابراین من در اینجا توضیح نمی دهم.
بسیار خوب ، اکنون رسماً به دوران DDR بازگشتیم.
سرعت انتقال حافظه را می توان به سرعت افزایش داد. علاوه بر پیشرفت فرآیند تولید تراشه ، فناوری اصلی میزان دو برابر داده و دسترسی پیش از آن است. در واقع ، فرکانس اصلی حافظه اساساً یکسان است ، بین 100 مگاهرتز تا 200 مگاهرتز. به طور کلی اعتقاد بر این است که فرکانس هسته حافظه 200 مگاهرتز حد فناوری فعلی است (به جز اورکلاک کردن). فناوری DDR سرعت انتقال داده را دو برابر می کند. همانطور که در شکل 2 نشان داده شده است ، DDR از داده های هر دو لبه بالا و پایین سیگنال ساعت نمونه برداری می کند. به این ترتیب ، اگر همان ساعت 200 مگاهرتز باشد ، DDR می تواند به سرعت انتقال داده 400 مگابایت بر ثانیه برسد.
فناوری پیش دسترسی به طور موثری سرعت انتقال داده در داخل تراشه را بهبود می بخشد. Prefetch عرض بیت آرایه حافظه DDR را افزایش می دهد. همانطور که در شکل 3 نشان داده شده است ، این فرآیند قبل از دسترسی DDR2 و DDR3 است. مشاهده می شود که از آنجا که پیش دستی از 4 بیت به 8 بیت افزایش یافته است ، همان گذرگاه با فرکانس و سرعت داده ، فرکانس هسته DDR3 نصف DDR2 است. کاهش فرکانس هسته می تواند باعث کاهش مصرف برق ، کاهش تولید گرما و بهبود ثبات حافظه شود. و تحت همان فرکانس هسته حافظه ، فرکانس گذرگاه و سرعت داده DDR3 دو برابر DDR2 است.
محصول دیگر ما:
